Έχει τύχει να ακούσετε ένα τραγούδι και να δακρύσετε; Αυτό συμβαίνει γιατί η σχέση μας με τη μουσική είναι μάλλον βαθύτερη από αυτήν που νομίζαμε.
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα εγκεφαλικά κύματα «αντηχούν» το ρυθμό ενός τραγουδιού και αυτό κάνει την αναπνοή και τον καρδιακό παλμό μας να προσπαθούν στην πραγματικότητα να ταιριάξουν με το ρυθμό του. Οι άνθρωποι και τα ωδικά πτηνά είναι τα μόνα είδη στα οποία παρατηρείται αυτό το φαινόμενο. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι, σε θεμελιώδες επίπεδο, να ανταποκρινόμαστε στη μουσική.
Πώς όμως αυτό λειτουργεί;
Έχει φανεί ότι η έκθεση σε ευχάριστη μουσική αυξάνει τη σεροτονίνη, εκείνη τη χημική ουσία του εγκεφάλου που σχετίζεται με τα θετικά συναισθήματα. Η επεξεργασία μουσικών ερεθισμάτων είναι μία από τις λίγες καθημερινές μας δραστηριότητες, κατά την οποία ενεργοποιούνται και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μας. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για το «Επικρατέστερο Ημισφαίριο» όμως τα άτομα που παίζουν μουσική χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια τους και είναι καλύτεροι στη σφαιρική σκέψη και την επίλυση προβλημάτων.
Αν και οι έρευνες είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, οι νευροεπιστήμονες πιστεύουν πως αυτό οφείλεται στο γεγονός πως όταν κάποιος ακούει ή παίζει ένα μουσικό όργανο απασχολεί ταυτόχρονα διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, κυρίως τον οπτικό, ακουστικό και κινητικό φλοιό. Νευρικά σήματα πηδούν σε διάφορες περιοχές. Πρόκειται για «πυροτεχνήματα» στο εσωτερικό τους εγκεφάλου μας!
Όπως λοιπόν παρατηρείται σε κάθε είδος γυμναστικής, η επαναλαμβανόμενη δομημένη εξάσκηση στη μουσική ενισχύει τις λειτουργίες αυτών των περιοχών και μας επιτρέπει να τις χρησιμοποιήσουμε και σε διαφορετικές δραστηριότητες. Η διαφορά όμως ανάμεσα σε κάποιον που ακούει και σε κάποιον που παίζει μουσική, είναι ότι ο δεύτερος εξασκεί ταυτόχρονα και τις λεπτές κινητικές δεξιότητες του, τις οποίες ελέγχουν και τα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια.
Επίσης, η μουσική απασχολεί τον ιππόκαμπο, δηλαδή ένα κομμάτι του εγκεφάλου μας που διαχειρίζεται τη μακρόχρονη μνήμη μας. Γι’ αυτό το άκουσμα ενός παλιού τραγουδιού μπορεί να φέρει στο νου μας παλιές αναμνήσεις που είχαμε ξεχάσει. Τέτοιου είδους ανάκληση εμπειριών έχει παρατηρηθεί ακόμη σε άτομα με άνοια ή Αλτσχάιμερ.
Πριν όμως τρέξετε να πείτε στους φίλους σας πόσο ιδιοφυείς είστε ή τι μαγικές δυνάμεις έχει το αγάπημενο σας τραγούδι, ακούστε και το ελάττωμα αυτής της σχέσης.
Έχετε πάρει ποτέ μια λάθος απόφαση σε κλάμπ; Κανείς;
Έχουμε την επιστημονική εξήγηση γι’αυτό.
H έκθεση σε ένταση άνω των 95 decibels μπορεί να μειώσει πραγματικά τη νοητική και σωματική αντίδραση του ατόμου κατά 20 φορές (στα κλαμπ συνήθως παίζουν στα 120 Db), ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τη «δίψα» του οργανισμού για κατανάλωση αλκοόλ. Άρα, ναι, δεν ήταν δικό σου το λάθος, ήρθαν όλα εναντίον σου.
Πράγματι, είναι απίστευτο πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε σωματικό επίπεδο και η μουσική ουσιαστικά αλλάζει τη χημεία του εγκεφάλου σου και τις σωματικές λειτουργίες σου. Γιατί; Ακόμη δεν ξέρουμε, αλλά ότι υπάρχει μια στενή σχέση είναι πέραν αμφιβολίας.