Ιοί που έχουν αφήσει ιστορία

Ebola

Ο ιός Έμπολα (Ebola), σύμφωνα με τους επιστήμονες, εξαπλώνεται ραγδαία στην δυτική Αφρική και πιθανώς η επιδημία βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Αυτή άρχισε τον Δεκέμβριο του 2013 στην Γουινέα αλλά έγινε αντιληπτή τον Μάρτιο του 2014, όπου είχε εξαπλωθεί στην Λιβερία, στην Σιέρα Λεόνε και στην Νιγηρία. Στις 18 Αυγούστου 2014 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δημοσίευσε ότι μέχρι στιγμής υπήρξαν 2,473 πιθανοί μολυσμένοι και 1,350 θάνατοι – στο εργαστήριο επιβεβαιώνονται 1,460 μολυσμένοι και 805 νεκροί. Πολλοί οργανισμοί έκαναν δωρεές και κινητοποίησαν ανθρώπινο δυναμικό για την αντιμετώπιση της επιδημίας.

Ο ιός Ebola πρωτοανακαλύφθηκε το 1976 και έκτοτε δεν υπήρξε επιδημία τόσο μεγάλη όσο αυτή του 2014. Από τον ιό αυτό μόνο ένα 10% των μολυσμένων επιβιώνει. Η ασθένεια μεταδίδεται όταν έρθει κανείς σε επαφή με το αίμα ή τα σωματικά υγρά μολυσμένου ζώου ή ανθρώπου. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι νυχτερίδες είναι και αυτές φορείς της ασθένειας – δηλαδή την μεταφέρουν σε άλλους οργανισμούς, χωρίς αυτές να νοσούν. Ακόμα και όσοι επιβιώσουν, μπορούν να μολύνουν ένα άλλο άτομο, μέσω σεξουαλικής επαφής.

Δεν υπάρχει κάποια απλή θεραπεία για τον ιό. Για την βοήθεια των νοσούντων παρέχονται υγρά είτε ενδοφλέβια είτε με στοματική παροχή. Παρά τις προσπάθειες σε παγκόσμιο επίπεδο, έως σήμερα, δεν έχει βρεθεί εμβόλιο. Βέβαια, στη 1 Αυγούστου 2014, ανακοινώθηκε ότι οι ΗΠΑ θα ξεκινήσουν πειραματικό εμβολιασμό κατά του ιού από τον Σεπτέμβριο, εφόσον υπάρχουν θετικά αποτελέσματα από σχετικές δοκιμές σε πρωτεύοντα.

Για την πρόληψη της ασθένειας που προκαλεί ο ιός Ebola γίνονται τακτικοί έλεγχοι σε ζώα, κυρίως σε πιθήκους και χοίρους. Το κατάλληλο μαγείρεμα του κρέατος είναι επίσης πολύ σημαντικό για την αποφυγή του ιού. Τέλος, κατά την βοήθεια τον νοσούντων πρέπει να χρησιμοποιείται προστατευτική ενδυμασία, τα χέρια να παραμένουν καθαρά και τα υγρά των νοσούντων να χειρίζονται πολύ προσεκτικά.

Με αφορμή την επιδημία αυτή, θα αναφερθούμε στους 10 πιο θανατηφόρους ιούς της ιστορίας του πλανήτη. Φυσικά, ο Ebola έχει πολύ δρόμο ακόμα για να ανεβεί στην κορυφή. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα τα καταφέρει.

Dengue

Ο ιός Dengue, ή αλλιώς Δάγκειος ιός, σύμφωνα με τον ΠΟΥ μολύνει 50 εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο, ενώ σκοτώνει 25 χιλιάδες. Ακόμα, εκτιμά ότι 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να προσβληθούν από αυτόν τον ιό. Ο ιός αυτός αποτελεί επιδημία σε περισσότερες από 100 χώρες.

Ο Δάγκειος ιός μπορεί να εξελιχθεί διαφορετικά σε κάθε περίπτωση μόλυνσης. Αυτές είναι ο Δάγκειος πυρετός, ο Δάγκειος αιμορραγικός πυρετός και το σύνδρομο του Δάγκειου κλονισμού. Ο Δάγκειος πυρετός προκαλεί πυρετό, πονοκεφάλους, πόνους μυών και αρθρώσεων και εξανθήματα αλλά σπάνια είναι θανατηφόρος. Όμως, ο Δάγκειος αιμορραγικός πυρετός μπορεί να αποβεί μοιραίος σε αρκετές περιπτώσεις. Τα συμπτώματα είναι τα ίδια με τον Δάγκειο πυρετό, μόνο που σε αυτή την περίπτωση η θερμοκρασία του σώματος ανεβαίνει πολύ γρήγορα στους 41 ^οC και προκαλείται αιμορραγία. Το σύνδρομο του Δάγκειου κλονισμού μπορεί να εμφανιστεί στην χειρότερη των περιπτώσεων, όπου, έπειτα από μερικές μέρες υψηλού πυρετού, πέφτει κατακόρυφα θερμοκρασία του σώματος και η πίεση του αίματος. Τότε ο ασθενής μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση κλονισμού και να αποβιώσει σε 12 με 24 ώρες.

Ο Δάγκειος ιός μπορεί να μεταδοθεί από θηλυκά κουνούπια Aedes. Όταν ένας άνθρωπος μολύνεται μπορεί να μολύνει είτε κουνούπια Aedes είτε άλλους ανθρώπους, κάνοντας τον ιό να εξαπλώνεται ραγδαία.

Δεν έχει βρεθεί ακόμα θεραπεία για αυτόν τον ιό, ενώ για την βοήθεια των ασθενών τους χορηγούνται υγρά για την αποφυγή αφυδάτωσης. Σε ό,τι αφορά την αποφυγή πανδημιών, κύριος στόχος είναι η ελαχιστοποίηση της εξάπλωσης του ιού μέσω τον κουνουπιών.

 Ιός του Κίτρινου Πυρετού

Ο ιός αυτός αφαίρεσε πολλές ζωές τους τελευταίους δύο αιώνες. Αρκετά γνωστή είναι η επιδημία του ιού το 1802 όπου σκότωσε το μισό γαλλικό στρατό κατά την διάρκεια της Αϊτινής Επανάστασης, καθώς και αυτής στην Ισπανία τον 19^ο αιώνα, κατά την οποία απεβίωσαν 300.000 άνθρωποι. Ο ιός του Κίτρινου Πυρετού μαστίζει ακόμα πολλά μέρη του πλανήτη, ενώ η Δυτική Αφρική θεωρείται το “σπίτι” του. Γενικότερα, ο ΠΟΥ εκτιμά ότι 30.000 θάνατοι το χρόνο οφείλονται στον ιό αυτό.

Τα συμπτώματα του κίτρινου πυρετού εμφανίζονται ξαφνικά και είναι έντονα 3 με 5 μέρες μετά από την μόλυνση του ανθρώπινου οργανισμού. Μέσα στις επόμενες 24 ώρες ο ασθενής θα αρχίσει να υποφέρει από πυρετό, ρίγος, αιμορραγία στο δέρμα, πονοκέφαλο, πόνους στην πλάτη και βραδυκαρδία. Την επόμενη μέρα εμφανίζεται και ο ίκτερος. Μετά από ακόμα μια μέρα τα συμπτώματα υποχωρούν. Αλλά ενώ ο ασθενής πιστεύει πως πέρασε τον γολγοθά του κίτρινου πυρετού, τα συμπτώματα επανέρχονται πιο επιθετικά από την πρώτη τους εμφάνιση. Τότε έπονται εσωτερική αιμορραγία, παραλήρημα, κώμα και ίσως και θάνατος.

Ο ιός του κίτρινου πυρετού μεταδίδεται κυρίως μέσω τον κουνουπιών. Ακόμα, μεταδίδεται σε άλλα πρωτεύοντα και έπειτα στους ανθρώπους. Όταν ένα μολυσμένο κουνούπι δαγκώσει έναν άνθρωπο, τότε ο άνθρωπος μολύνεται τοπικά και έπειτα, μέσω του λεμφικού συστήματος, μεταφέρεται σε άλλα μέρη του σώματος.

Θεραπεία για τον κίτρινο πυρετό δεν υπάρχει. Ευτυχώς όμως υπάρχει ένα εμβόλιο το οποίο προστατεύει τον ανθρώπινο οργανισμό για μια δεκαετία.

Λύσσα

Ο ιός της λύσσας μαστίζει περιοχές όπως ηπειρωτικές περιοχές της Ασίας, της Ευρώπης, της Αφρική και της Αμερικής. Χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Ιαπωνία, και ένα μέρος της Σκανδιναβίας, λόγω της αυστηρής τους πολιτικής για την εισαγωγή ζώων, δεν έχουν κρούσματα λύσσας. Ο ΠΟΥ υπολογίζει ότι η λύσσα σκοτώνει περίπου 55 χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο.

Ο ασθενής που έχει προσβληθεί από τον ιό της λύσσας εμφανίζει αρχικά ήπια συμπτώματα, όπως πυρετός και πονοκέφαλος. Τα συμπτώματα, καθώς προχωράει η ασθένεια, γίνονται οξύτερα. Ο ιός προκαλεί οξύ πόνο, κατάθλιψη, βιαιότητα, ανεξέλικτη συγκίνηση και ανικανότητα πόσης νερού. Τελικά, μόλις υποχωρήσουν τα συμπτώματα, ο ασθενής βιώνει περιόδους μανίας, πέφτει σε κώμα και δυστυχώς επέρχεται ο θάνατος – συνήθως από αναπνευστική ανεπάρκεια.

Ο ιός της λύσσας διαδίδεται από το δάγκωμα ενός ζώου. Μεγαλύτερο κίνδυνο για τον άνθρωπο αποτελούν μαϊμούδες, γάτες, νυχτερίδες, ρακούν, αλεπούδες, ασβοί, λύκοι, κογιότ, βοοειδή και φυσικά οι σκύλοι. Επειδή η ασθένεια εστιάζει στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ), από τη στιγμή της μόλυνσης, έως τη στιγμή που ο ασθενής θα παρουσιάζει συμπτώματα λύσσας, εξαρτάται από το πόσο καιρό θα κάνει ο ιός να φτάσει στο ΚΝΣ.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες ασθένειες στις οποίες αναφερθήκαμε, ο ιός της λύσσας μπορεί να αντιμετωπιστεί, πριν την μόλυνση, από εμβόλιο. Επίσης έχουν βρεθεί μερικές μέθοδοι αντιμετώπισης του ιού αυτού μετά την μόλυνση. Έως και 10 μέρες μετά, η λύσσα μπορεί να αποφευχθεί με συγκεκριμένα μέτρα προφύλαξης. Σε άλλες περιπτώσεις, αντιμετωπίζεται με τεχνητό κώμα και κεταμίνη.

Hantavirus

Υπάρχουν πολλά είδη hantavirus, αλλά μερικά μόνο από αυτά προκαλούν πολύ θανατηφόρες ασθένειες στον άνθρωπο. Οι ασθένειες αυτές είναι ο αιμορραγικός πυρετός με νευρικό σύνδρομο – ή HFRS– και το πνευμονικό σύνδρομο του ιού hanta– ή HPS. Σύμφωνα με την New York Times Health Guides, λόγω αυτών των ιών, πεθαίνουν περίπου 70 χιλιάδες άνθρωποι τον χρόνο.

Τα συμπτώματα του HFRS μπορούν να εμφανιστούν 1 – 6 βδομάδες μετά την έκθεση του εκάστοτε οργανισμού στον ιό. Η ασθένεια ξεκινά σαν την απλή γρίπη μαζί με κοκκίνισμα του προσώπου. Περί την τέταρτη ημέρα, προκαλείται λευκωματουρία, εκχύμωση και κοκκίνισμα των ματιών. Άλλα συμπτώματα είναι η υπόταση, σοκ, νεφρική ανεπάρκεια και αναπνευστική ανεπάρκεια – εκ των οποίων τα δύο τελευταία είναι αιτία θανάτου από τον ιό hanta.

Το HPS επηρεάζει τους πνεύμονες αντί των νευρών και είναι πολύ πιο επικίνδυνο από τον HFRS. Όσοι αναπτύσσουν HPS συνήθως πεθαίνουν λίγες μέρες μετά την μόλυνση.

Η μετάδοση ιών hanta γίνεται μέσω τρωκτικών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν ο ανθρώπινος οργανισμός έρθει σε επαφή με περιττώματα, ούρα, σάλιο ή με την εισπνοή σκόνης που περιέχει σωματίδια από τα παραπάνω, τα οποία προέρχονται από μολυσμένα τρωκτικά.

Δυστυχώς, για τους Hantaviruses δεν υπάρχει θεραπεία. Ωστόσο, σε όσους πάσχουν από τον HFRS χορηγείται ριμπαβιρίνη η οποία συντομεύει της ασθένεια και μειώνει το κίνδυνο του θανάτου. Αντίθετα, για το HPS δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία προς το παρόν.

Ιλαρά

Η Ιλαρά, που προκαλείται από έναν ιό εν ονόματι paramyxovirus, είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική νόσος, που προσβάλει κυρίως παιδιά. Πολλές φορές η ιλαρά ήταν αιτία ανυπολόγιστων θανάτων όπως μας διηγείται η ιστορία. Μόνο τα τελευταία 150 χρόνια έχει σκοτώσει περίπου 200 εκατομμύρια ανθρώπους. Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι 197 χιλιάδες θάνατοι κάθε χρόνο οφείλονται στην ιλαρά.

Ο ιός paramyxovirus ξεκινά να δρα, 10 με 14 μέρες μετά την μόλυνση του οργανισμού. Τα πρώτα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά του κοινού κρυολογήματος, δηλαδή καταρροή, βήχας, επιπεφυκίτιδα και πυρετός. Μερικές μέρες αργότερα, στο εσωτερικό των παρειών εμφανίζονται άσπρες κηλίδες, ενώ στο υπόλοιπο σώμα κόκκινες. Ο μολυσμένος οργανισμός ακόμα καλείται να αντιμετωπίσει τη ναυτία, διάρροια, εμετό και πόνους στην κοιλιακή χώρα. Η ιλαρά μπορεί να αποβεί μοιραία, αν προκύψουν κι άλλες επιπλοκές, όπως πνευμονία, εγκεφαλίτιδα, μυοκαρδίτιδα, και δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις.

Όταν κάποιος υγιής οργανισμός έρθει σε άμεση επαφή με σταγονίδια ενός μολυσμένου οργανισμού, έχει 90% πιθανότητα να μολυνθεί και ο ίδιος.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία για την ιλαρά. Τα παιδιά, όταν είναι περίπου 12 μηνών, κάνουν εμβόλιο κατά της ιλαράς. Όταν ένας ασθενής προσβληθεί από τον paramyxovirus μπορεί να θεραπευτεί με την χορήγηση παυσίπονων, βιταμίνης Α και αντιπυρετικών.

Ηπατίτιδα C

Η ηπατίτιδα C θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο ύπουλες ασθένειες που οφείλονται σε ιό (HCV). Ο ΠΟΥ υπολογίζει ότι 200 με 300 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έχουν μολυνθεί από τον HCV. Από αυτούς, 500 χιλιάδες πεθαίνουν έμμεσα από την ηπατίτιδα C, ενώ άμεσα 56 χιλιάδες. Όμως, το χειρότερο από όλα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από ηπατίτιδα C. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, το 90% των πασχόντων βρίσκονται σε άγνοια. Οι περισσότεροι μαθαίνουν ότι έχουν μολυνθεί από τον HCV αφού παρουσιάσουν συμπτώματα ηπατικής ανεπάρκειας.

Γενικά, όσοι έχουν προσβληθεί από τον HCV δεν εμφανίζουν συμπτώματα, μέχρι και δεκαετίες μετά την μόλυνση – αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι πάσχοντες βρίσκονται σε άγνοια. Με την πάροδο του χρόνου, εμφανίζονται συμπτώματα ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί η ασθένεια. Το 70 % των περιπτώσεων αναπτύσσουν χρόνια ηπατική νόσο, το 15 % πάσχουν από κύρωση του ήπατος, ενώ το 5 % αποβιώνει από κύρωση του ήπατος ή καρκίνο του ήπατος.

Η μετάδοση της ηπατίτιδας C γίνεται με την επαφή αίματος μολυσμένου ατόμου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την κοινή χρήση βελόνων πχ για ενδοφλέβια ναρκωτικά, μεταγγίσεις αίματος, τατουάζ, με την μεταμόσχευση οργάνων και πολύ σπάνια μέσω σεξουαλικής επαφής.

Θεραπεία για την ηπατίτιδα C δεν υπάρχει. Ωστόσο υπάρχει μια “συνταγή” που περιλαμβάνει το αντιικό φάρμακο ριμπαβιρίνη και πεγκυλιωμένη ιντερφερόνηάλφα. Ακόμα η κύρωση και ο καρκίνος του ήπατος αντιμετωπίζονται με μεταμόσχευση. Φυσικά η παγκόσμια κοινότητα δεν έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες για την εύρεση θεραπείας για τον HCV.

Γρίπη

Τα τελευταία χρόνια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται συχνά στη γρίπη των πτηνών και γρίπη των χοίρων, δύο γρίπες αρκετά επικίνδυνες. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ανήκουν στο ίδιο είδος ιού, τον ιό της γρίπης, ο οποίος μαστίζει την ανθρωπότητα τουλάχιστον δυόμισι χιλιετίες – η πρώτη αναφορά στα συμπτώματα της γρίπης έγινε από τον Ιπποκράτη πριν 2.400 χρόνια. Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι η γρίπη σκοτώνει περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους κάθε χρόνο.

Τα συμπτώματα της γρίπης εμφανίζονται 1 – 2 μέρες μετά την μόλυνση. Αυτά είναι ο υψηλός πυρετός, πόνοι στο κεφάλι και στο υπόλοιπο σώμα και ερεθισμό των ματιών. Επίσης ο ασθενής αισθάνεται κόπωση και ότι κρυώνει. Συνήθως, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν με επιτυχία την γρίπη μετά από μία με δύο εβδομάδες. Ωστόσο ηλικιωμένοι και άτομα με χρόνιες ασθένειες, με πιο επίφοβες την αδυναμία του ανοσοποιητικού συστήματος και αναπνευστικές δυσκολίες, μπορεί να μην αναρρώσουν και τελικά να αποβιώσουν.

Ο ιός της γρίπης επηρεάζει πτηνά και θηλαστικά, και μεταδίδεται κυρίως μέσω βήχα και φταρνίσματος. Άλλοι τρόποι μετάδοσης είναι μέσω περιττωμάτων πτηνών, αίματος, ρινικών εκκρίσεων και σάλιου. Ο ιός, όταν βρίσκει ξενιστή, προσκολλάται στο εξωτερικών των κυττάρων των πνευμόνων και των αέριων αγωγών. Έπειτα ο ιός εκμεταλλεύεται πάρα πολλούς μηχανισμούς του κυττάρου που στο τέλος το κύτταρο πεθαίνει. Με την απώλεια πολλών κυττάρων, επέρχεται και ο θάνατος του ξενιστή.

Εμβόλια κατά της γρίπης υπάρχουν σε πολλές χώρες. Ωστόσο, επειδή ο ιός εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, το εμβόλιο ενός έτους, παύει να είναι αποτελεσματικό τον επόμενο χρόνο. Για το λόγο αυτό γίνεται συνεχής προσπάθεια για την εύρεση αποτελεσματικότερων εμβολίων, αλλά και την εύρεση ενός εμβολίου που δε θα χάνει την αποτελεσματικότητα του με το πέρασμα του χρόνου.

Ηπατίτιδα Β

]Η ηπατίτιδα Β είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τον ιό HBV. Είναι μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια, καθώς 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έχουν μολυνθεί από τον HBV. Ο ΠΟΥ υπολογίζει ότι 521 χιλιάδες θάνατοι ετησίως οφείλονται στην ηπατίτιδα Β.

Η ηπατίτιδα Β προκαλεί κιτρίνισμα του δέρματος των ματιών, σκουρόχρωμα ούρα, ναυτία, εμετό, πόνους στην κοιλιά και υπερβολική κόπωση. Ευτυχώς, το 95% των ανθρώπων που προσβάλλονται από τον HBV σε ηλικία λίγο μικρότερη από αυτή της ενηλικίωσης, θα αποκτήσουν ανοσία στην ασθένεια. Στον υπόλοιπο πληθυσμό, αυτός ο ιός μπορεί να προκαλέσει χρόνια ηπατική ανεπάρκεια, κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος.

Ο HBV μπορεί να μεταδοθεί κυρίως μέσω μολυσμένου αίματος. Τρόποι μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, η μετάγγιση αίματος, χρήση ήδη χρησιμοποιημένων βελόνων και από την μητέρα στο παιδί κατά την γέννα.

Η χρόνια ηπατίτιδα Β θεραπεύεται με ιντερφερόνη και αντιικά φάρμακα. Η οξεία ηπατίτιδα Β δεν θεραπεύεται. Το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να διασφαλίσει την άνεση και την συχνή αντικατάσταση των υγρών του ασθενούς. Ο καρκίνος και η κίρρωση του ήπατος μπορεί να αντιμετωπιστεί με μεταμόσχευση ήπατος και με χημειοθεραπεία (για τον καρκίνο).

Rotavirus

Ο ιός Rota είναι ένας από τους πιο ανελέητους ιούς. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ μισό εκατομμύριο παιδιά πεθαίνουν εξαιτίας του, κάθε χρόνο, ενώ σχεδόν κάθε παιδί του πλανήτη, μέχρι την ηλικία των πέντε ετών, έχει μολυνθεί από τον ιό Rota τουλάχιστον μία φορά. Επίσης, σύμφωνα με το NCBI, περίπου 611 χιλιάδες άνθρωποι αποβιώνουν κάθε χρόνο εξαιτίας αυτού του ιού. Η θετική πλευρά είναι ότι ο οργανισμός αποκτά σιγά – σιγά ανοσία με κάθε επόμενη μόλυνση. Έτσι κάθε φορά τα συμπτώματα είναι όλο και πιο ήπια.

Η γαστρεντερίτιδα από τον ιό Rota είναι μια ήπια έως σοβαρή ασθένεια και χαρακτηρίζεται από εμετό, διάρροια και χαμηλό πυρετό. Τα συμπτώματα εμφανίζονται περίπου δύο μέρες μετά την μόλυνση. Η ασθένεια ξεκινάει με εμετό και ακατάσχετη διάρροια για 4 με 8 μέρες. Η κύρια αιτία θανάτου από αυτή την ασθένεια είναι η αφυδάτωση.

Κύρια μέθοδος μετάδοσης είναι η κατάποση μολυσμένων κοπράνων. Γενικά, η μετάδοση του ιού αυτού γίνεται μέσω μολυσμένου νερού ή τροφής, ή όταν κάποιος έρθει σε επαφή με μια μολυσμένη επιφάνεια και στην συνέχεια βάλει τα χέρια του στο στόμα. Όπως είναι φανερό, την παραπάνω συμπεριφορά αναπτύσσουν παιδιά, τα οποία είναι πιο πιθανό να μολυνθούν από τον Rotavirus.

Η θεραπεία εξαρτάται από τα συμπτώματα που εμφανίζει κάθε ασθενής. Το σημαντικότερο κομμάτι της θεραπείας είναι η ενυδάτωση του οργανισμού, είτε με κατάποση, είτε ενδοφλέβια.

Ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV)

Ο ιός αυτός είναι ο πιο θανατηφόρος ιός του πλανήτη Γη. Είναι αυτός ο ιός που τελικά προκαλεί το AIDS. Εξαιτίας του HIV πάνω από 25 εκατομμύρια έχουν πεθάνει εξαιτίας του. Υπολογίζεται ότι 3,1 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από αυτόν. Αφετηρία του ήταν η υποσαχάρια Αφρική, η οποία είναι και η βάση του, καθώς το ένα τρίτο των μολυσμένων βρίσκεται εκεί. Ακόμα, φαίνεται πως η αρχική πηγή μόλυνσης ήταν ο χιμπατζής. Ο ιός HIV θεωρείται ότι είναι η εξέλιξη του SIV (Ιός Ανοσοανεπάρκειας του Πιθήκου) και ότι η μετάδοση έγινε μέσω κατανάλωσης κρέατος πιθήκου.

Η μόλυνση με τον HIV ακολουθεί τρία διακριτά στάδια. Το πρώτο στάδιο, από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι και μερικές βδομάδες μετά από αυτή, χαρακτηρίζεται από την έντονη παραγωγή αντιγράφων του ιού στο αίμα, ενώ συνήθως εμφανίζονται και κάποια κλινικά συμπτώματα, όπως ξαφνική απώλεια βάρους, εξανθήματα στο δέρμα, επαναλαμβανόμενες αναπνευστικές μολύνσεις και στοματικά έλκη. Στο δεύτερο στάδιο, ο ιός προσβάλλει τα CD4+ T κύτταρα, που αποτελούν και τους κύριους ξενιστές του και παρατηρείται μείωση της συγκέντρωσης του ιού στο αίμα. Το στάδιο αυτό είναι το στάδιο της ασυμπτωματικής λοίμωξης και διαρκεί, χωρίς τη λήψη αγωγής, κατά μέσο όρο οκτώ χρόνια. Όταν η συγκέντρωση των CD4+ πέσει κάτω από ένα ορισμένο όριο, ο οργανισμός γίνεται ευάλωτος σε λοιμώξεις που σε έναν υγιή άνθρωπο θα καταπολεμούνταν, καθώς και σε νεοπλασίες, ασθένειες του νευρικού συστήματος κ.α. Αυτό είναι το τρίτο στάδιο της μόλυνσης, δηλαδή η νόσος του AIDS, που οδηγεί τον ασθενή στο θάνατο. Ουσιαστικά, ο ασθενής πεθαίνει από κάποια άλλη ασθένεια, όπως η κοινή γρίπη, την οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.

Ο ιός μεταδίδεται μέσω μολυσμένων σωματικών υγρών, όπως το αίμα, το σπέρμα, τα κολπικά υγρά και το μητρικό γάλα. Οι πιθανοί τρόποι μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, η μετάγγιση αίματος, χρήση ήδη χρησιμοποιημένων βελόνων, από το μητρικό γάλα και από την μητέρα στο παιδί κατά την γέννα.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία για τον HIV. Το καλύτερο μέτρο κατά αυτού του τόσο επικίνδυνου ιού είναι η πρόληψη. Φυσικά, έχουν βρεθεί μέθοδοι, όπως η χορήγηση αντιρετροϊκών φαρμάκων, έτσι ώστε να αυξάνεται η ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται η ασθένεια, δίνοντας περισσότερο χρόνο στους ασθενής.

Όπως είδαμε παραπάνω, υπάρχουν πολλές ασθένειες που μπορούν να είναι θανατηφόρες. Για τον λόγο αυτό, οφείλουμε να παίρνουμε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Για να είμαστε υγιείς πρέπει να πλένουμε τακτικά τα χέρια μας, να μην χρησιμοποιούμε ήδη χρησιμοποιημένες βελόνες, να συνευρισκόμαστε σεξουαλικά με προφύλαξη και να κάνουμε ετήσια checkup για να ελέγχουμε την κατάσταση της υγείας μας. Η πρόληψη είναι ο καλύτερος εχθρός των ασθενειών, για αυτό, όλοι, είναι απαραίτητο να πάψουμε να αδιαφορούμε, να ενημερωθούμε και να προφυλαχτούμε ακλουθώντας μερικούς απλούς κανόνες υγιεινής.